ေဆးပညာ အလြန္တိုးတက္တဲ့ေခတ္မွာ ေသဆံုးသူရဲ႕ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ခဲြစိပ္ျပီး သိမ္းထားႏိုင္သလို အဲဒီ အစိတ္အပိုင္းေတြကို လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ လိုအပ္တဲ့လူေတြအတြက္ ေျပာင္းေရြ႕ ကုသေပးလို႔ရတယ္။ ကားျပင္ဆိုင္က ကားပစၥည္းအေဟာင္းေတြလို လိုခ်င္တဲ့ တံဆိပ္၊ အရြယ္အစားကို ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတယ္။

သိပၸံပညာရွင္၊ စီးပြါးပညာရွင္ေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္က ၅ေသာင္း ... အစရွိသလို
ေနာက္လူတစ္မ်ဳိးရဲ႕ ဦးေႏွာက္က အထူးေစ်း ၁သိန္းအထိ ေရာင္းေစ်းရွိသတဲ့။

ေစ်းအၾကီးဆံုး ဦးေႏွာက္ကို ဦးေႏွာက္ဝယ္သူ တစ္ဦးက "ဘာလူမ်ဳိးရဲ႕ ဦးေႏွာက္မို႔လို႔ အေဟာင္းေစ်းေတာင္ ဒီေလာက္ရွိရသလဲ"လို႔ ေမးခဲ့တယ္။

ဆိုင္ရွင္က "ဒီဦးေႏွာက္က ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးရဲ႕ ဦးေႏွာက္ျဖစ္လို႔" လို႔ ရွင္းျပတယ္။

ဝယ္သူက "ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္က စီးပြါးပညာရွင္၊ သိပၸံပညာရွင္ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ထက္ ပိုေကာင္းေနလို႔လား" လို႔ နားမလည္စြာ ေမးေတာ့

"မဟုတ္ဘူး.... သူ႔ဦးေႏွာက္က လက္ေဟာင္းဆိုေပမယ့္ အသစ္နဲ႔မကြာဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔က တစ္ခါမွ ဦးေႏွာက္ကို မသံုးခဲ့ဖူးဘူး" လို႔ ဆိုင္ရွင္က ျပန္ရွင္းျပခဲ့တယ္။

ဒီဆိုက္က ရတာေလးကို ႏိုင္းႏိုင္းစေန ျပန္ေရးျပီး ရယ္သည္။

အားလပ္ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ကို ကြ်န္မတို႔ ရယ္ေမာစရာေတြနဲ႔ စလိုက္ၾကရေအာင္ း) ရယ္စရာ မေကာင္းခဲ့ရင္ေတာ့ ေဆာရီးပါလို႔.. ဒီဘေလာ့ကို လာဖတ္ေနသူေတြထဲက အဘိုး၊ အဘြား၊ ဦးေလး၊ ေဒၚေလး၊ အစ္ကို၊ အစ္မ၊ ဘုန္းဘုန္းတို႔ကို ကြ်န္မအေရးအသား ရိုင္းခဲ့ရင္ ခြင့္လြတ္နားလည္ေပးပါလို႔ အရင္ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာဖို႔အတြက္ ၾကားဖူး၊ ဖတ္ဖူးတဲ့ ခပ္ညစ္ညစ္ ဟာသတစ္ခ်ဳိ႕ကုိ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ ခပ္ညစ္ညစ္ဆိုတဲ့အတိုင္း “စိတ္” မညစ္သြားၾကပါနဲ႔လို႔...

၁)

ဒါက အစ္မေျပာျပတဲ့ တစ္ကယ့္အျဖစ္အပ်က္ပါ။

အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ေတာရြာမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြက ျမိဳ႔သားေတြထက္ ဗဟုသုတနည္းပါးၾကတယ္။ စာတတ္တဲ့လူေတြလည္း သိပ္မရွိၾကဘူး။ သူတို႔က စာသာမတတ္တာ ကေလးေမြးတာေတာ့ ေတာ္ၾကတယ္။ တစ္ႏွစ္တစ္ေယာက္ မွန္မွန္ေမြးၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ထိုင္းက်န္းမာေရးဌာနက ေတာင္ေပၚေဒသမွာေနထိုင္တဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြကို (အခါ၊ လားဟူ၊ ရွမ္း) သားဆက္ျခားနည္း ဗဟုသုတေပးဖို႔ ေရာက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ မိန္းမ၊ ေယာက္်ားေတြကို လူစုခဲြျပီး ေငြကုန္ေၾကးက်နည္း၊ ခဲြစိတ္ဖို႔လည္း မလို၊ ေဆးေသာက္ဖုိ႔လည္း မလိုတဲ့ ကြန္ဒံုးသံုးနည္းကိုသံုးဖို႔ ပညာေပး သရုပ္ျပခဲ့ၾကတယ္။ သရုပ္ျပတဲ့ေနရာမွာ ေမာ္ဒယ္လ္အရုပ္ေတြ မပါခဲ့တာေၾကာင့္ လက္ညႇိဳးေထာင္ျပီး ဒီလိုစြပ္ပါ၊ ဒီလိုသံုးပါလို႔ ျပေပးခဲ့တယ္။

ဗဟုသုတနည္းသူေတြကို အရိပ္အျမြက္ျပရံုနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ႏိုင္မွန္း ၂ႏွစ္ ၃ႏွစ္ၾကာမွ ထိုင္းက်န္းမာေရးက လူေတြသိခဲ့ရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ၂ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ၾကာေတာ့ သူတို႔ပညာေပးခဲ့တဲ့ သားဆက္ျခားနည္း ဘယ္ေလာက္ တိုးတက္ခဲ့ျပီလဲဆိုတာကို စစ္ေဆးဖို႔ ေတာင္ေပၚရြာကို က်န္းမာေရးက လူေတြ ေရာက္သြားခဲ့ၾကျပန္တယ္။ ရြာထဲဝင္တာနဲ႔ ေျပးလႊားကစားေနၾကတဲ့ ပုစုခရုေလးေတြ၊ ေက်ာေပၚပိုးထားၾကတဲ့ ကေလးေတြ ပိုမ်ားလာတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမေတြကို လူစုခဲြျပီး သူတို႔ေျပာသလို ကြန္ဒံုးမသံုးၾကဘူးလားလို႔ ေမးေတာ့ “သံုးတယ္.. ခင္ဗ်ားတို႔ ေဆးက မစြမ္းဘူး” လို႔ ေယာက္်ားေတြက ျပန္ေျဖၾကတယ္။ ဘယ္လိုသံုးလို႔ မစြမ္းသလဲဆိုေတာ့ အားလံုးျပန္ေျဖလိုက္တာက... “ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ျပသလို မိန္းမနဲ႔အိပ္တဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္ညႇဳိးမွာ စြပ္ထားၾကတယ္ေလ” တဲ့။

က်န္းမာေရးကလူေတြ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္မွ သစ္သားတံုးကုိ ေယာက္်ားအဂၤါပံုစံ လုပ္ျပီး သရုပ္ျပခဲ့ရတယ္။

၂)

ဒီတစ္ပုဒ္က တရုတ္လို အင္တာနက္မွာ ဖတ္ဖူးတာပါ။

တစ္ခါက ရွဥ့္တစ္ေကာင္နဲ႔ ဖားတစ္ေကာင္ဟာ မိန္းမရႊင္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ တည္းခိုခန္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ တည္းခိုခန္းက ေဘးခ်င္းကပ္ရက္အခန္းမွာ ေနၾကျပီး မိန္းမရႊင္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ဖားအခန္းကေန “ အီး.. အီး.. အား.. အား” အသံေတြ တစ္ညလံုး ၾကားေနရတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ ရွဥ့္က ဖားကို “ကိုေရႊဖား ... ခင္ဗ်ား ကိုယ္ခံအား ေကာင္းလွခ်ည္လား၊ တစ္ညလံုး မနားခဲ့ဘူး” လို႔ အားက်တဲ့အသံနဲ႔ေမးေတာ့ ဖားက စိတ္ပ်က္ပ်က္ ျပန္ေျဖလိုက္တာက “ ဘယ္ကလာ ကိုယ္ခံအားေကာင္းမလဲ.. ၾကိဳးစားျပီး ခုန္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္ညလံုး ကုတင္ေပၚ ကြ်န္ေတာ္ မေရာက္ခဲ့ဘူးဗ်” ဟူတည္း။

ကိစၥမရွိဘူး တင္ေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုသူမ်ား ပိုရီေပးၾကပါ...

ႏိုင္းႏိုင္းစေန